Από τις εικόνες με τα παραποιημένα πρόσωπα των συλληφθέντων του Βελβεντού, μέχρι τους κωδικούς του προϋπολογισμού που παραποιήθηκαν έντεχνα ώστε να παρουσιάσουν το πολυπόθητο πρωτογενές πλεόνασμα*, από τα παραποιημένα λόγια του Καβάφη στα λεωφορεία μέχρι τα στοιχεία του κατηγορητηρίου που δεν έκριναν προφυλακιστέο τον Ηλία Κασιδιάρη, και τέλος από την ερμηνεία των νόμων που δεν αναγνώρισε πολιτικά κίνητρα στη δολοφονία του Λουκμάν, μέχρι τον κάθε δικό μας** δισταγμό, ματαίωση και τόνο αγωνίας που δύσκολα αλλά σταθερά γίνεται στίχος και λόγος γραπτός, μια χρονιά γεμάτη έντονα γεγονότα και ακόμα πιο συγκλονιστικά κείμενα, έφτασε πριν λίγες μέρες στο τέρμα της, και τηρώντας τις παραδόσεις αυτού του ιστολογίου, διάλεξα τα δεκατρία ισχυρότερα απ’αυτά, ώστε κατά κάποιο τρόπο, να τα παρουσιάσω.
Έχουμε και λέμε λοιπόν,
Δεν έχω δει άνθρωπο να εξαφανίζεται έτσι.
Όταν φτάνουμε Ειρήνη, τον κατεβάζουν σηκωτό. Έχει πια σχεδόν λιποθυμήσει από το ξύλο, τα ούζα και την ένταση. Τον αφήνουν σε ένα παγκάκι, και -μάλλον, ελπίζω και υποθέτω- πάνε να φωνάξουν βοήθεια, ή , παρ ελπίδα, τον αφήνουν να ξεμεθύσει στο παγκάκι.” o arkoudos περιγράφοντας ένα περιστατικό που του θύμισε η αποφυλάκιση του Κασιδιάρη.
=//=
Είναι μερικοί άνθρωποι που κουβαλούν τη ντροπή του κόσμου όλου. Κουβαλούν ακόμη και τη ντροπή αυτών που δεν έχουν ντροπή.
Και είναι και μερικοί άλλοι, που δεν θα καταλάβουν ποτέ τί σημαίνει αξιοπρέπεια. Γιατί οι ίδιοι, δεν έχουν.”
η tintooth με αφορμή την απόφαση του Α. Γεωργιάδη να επαναφέρει την υγειονομική διάταξη του Α. Λοβέρδου για τις οροθετικές ιερόδουλες.
=//=
“Το ήξερες πως ο βασικός έχει φτάσει στα 586 ευρώ μεικτά; Το κοίταξα πριν από λίγο. Σήμερα σε μια βόλτα στη Σόλωνος, η Χ. μου έλεγε για μια γνωστή της που της πρότειναν δουλειά ως γραφίστρια με πλήρες ωράριο για 500 ευρώ. Κάτω από τον βασικό μισθό. Για πλήρες ωράριο. Μεικτά κι αυτά. Όλα τελικά έφτασαν στο να παίρνεις 700 ευρώ και να λες καλά είσαι. Όλα έφτασαν στο να έχεις δουλειά και να λες πάλι καλά. Πάλι καλά που τι;” η mpananas για το ανέκδοτο που ονομάζεται βασικός μισθός.
=//=
Η παραδοχή της ατέλειας είναι το πρώτο βήμα προς την κατάκτηση της σοφίας, αλλά εσάς το μόνο που σας νοιάζει είναι το φαίνεσθαι. η krotkaya ξεσπάει σε όλους αυτούς που νομίζουν ότι ο διαφορετικός δρόμος, είναι ένας ακόμα εύκολος δρόμος.
=//=
Να πληκτρολογείς «σε θέλω». Ούτε ποιάν, ποιόν, ούτε γιατί, ούτε πότε, ούτε τι θα τον, την κάνεις μετά. Σε είδα, χτες, σήμερα ή πρίν δέκα χρόνια και σε θέλω. Δεκάρα δεν δίνω αν ζεις ή αν είσαι αλλουνού ή αλληνής, αν ξέρεις ότι υπάρχω, αν αξίζεις να σε θέλει κανείς, αν αξίζω δεύτερη ματιά. Εγώ σε θέλω. Έτσι. o ΚΑΠΑ ΚΑΠΑ ΜΟΙΡΗΣ, απλά διαβάζεται, δεν επεξηγείται.
=//=
Είμαι μόνος εγώ και τα χάδια μου
όχι τόσο εκκεντρικός όσο καυλωμένος
όχι τόσο μάστορας όσο ζοφερός.
Ψαχουλεύω το ψηφιακό μουνί της ανθρωπότητας
τη νύχτα τον ήλιο και το φεγγάρι.
Δεν αγοράζω και δεν πουλάω. Ψάχνω
αντίστροφα μηνύματα στην ποίηση. Σμίγω
τους άγρυπνους φαλλούς, τη δροσιά
στο πάνω χείλος της, τον πικρό βάλτο
της μασχάλης της, την ολισθηρή λίμνη
της κοιλιάς της, τον ιδρώτα των ποδιών της.
ο δρόμος, περιγράφει τους κινδύνους με τη ποίηση, το blog του, είναι μια διαρκής έκπληξη.
=//=
Γιατί αύριο το πρωί μπορεί να είμαι στην ασφάλεια κι εσύ απ’ έξω να με περιμένεις πίνοντας καφέ.
η jaquou γράφει με αφορμή τις συλλήψεις στη villa amalias απ’όπου και η φωτογραφία.
=//=
Η κυρία Ζίνα, που τώρα μου φαίνεται τόσο συμπαθητική, θα γίνει ένα τέρας. Τα ποδαράκια της, που ανεμίζουν σαν σημαιούλες μπρος – πίσω στην καρέκλα, θα σημάνουν τον τερματισμό. Γεια σου Ζίνα κι άει στο διάολο. Ακόμα και τα νύχια της μπορεί να μισήσω, το γαμψό σχήμα, το περλέ τους χρώμα, τη λάμψη τους στον ήλιο. Ακόμα και την τσάντα της, την τσαλακωμένη χαρτοπετσέτα δίπλα στο πιατάκι, όλα μπορεί να τα μισήσω. Θα είναι σαν να ανοίγουν διάπλατα οι ουρανοί και θέλουν να φαν τη Ζίνα, να φαν τη Ζίνα, δεν έχει ελπίδα η Ζίνα, πρέπει να χαθεί. Θα τη φαντάζομαι μαχαιρωμένη τη Ζίνα, να έχει πέσει πάνω στην πάστα, να την έχει κάνει λιώμα, το κουταλάκι να της έχει μπει στο μάτι, ο αέρας να κουνάει τα μαλλιά της κι αυτό είναι θλιβερό, γιατί οι νεκροί είναι ακίνητοι και είναι θλιβερό να κουνιούνται τα μαλλιά ή τα ρούχα τους. Σαν αυτοκίνητο που του σβήνεις τη μηχανή και συνεχίζει να κυλάει. Θα βάλω τα κλάματα και δεν θα είναι η πρώτη φορά, η Ζίνα θα σκουπίσει το στόμα της, έλα, θα μου πει, πάμε, ίσως δεν έπρεπε να μείνεις τόση ώρα μακριά απ’ το σπίτι σου, φαντάστηκα ότι θα σου έκανε καλό ο ήλιος. Και δεν θα έχει ήλιο, μπορεί μάλιστα να βρέχει, έτσι θα το πει η Ζίνα, γιατί ξέρει. Αν δεν μισήσω τον ήλιο, θα μισήσω εκείνη. το κείμενο του ou ming για το τεφλόν/νέο ποιητικό σκεύος
=//=
το luben αναδημοσίευσε ότι καλύτερο έγραψε ο Roger Ebert
=//=
Και κάπως έτσι τελειώνει η χρονιά. Με περισσότερη αγωνία για την ερχόμενη, υλικό για γράψιμο, και ελπίδα που ακόμα δε έχει χαθεί πλήρως. Ανάγκη για περισσότερη κατανόηση, και λιγότερο μίσος. Αν υπάρχει μια μαγεία στο internet, αυτή είναι ο ερασιτεχνισμός. Ο διαδηλωτής που θα τουιτάρει τα γεγονότα μιας πορείας γίνεται εκείνη τη στιγμή ένας ερασιτέχνης δημοσιογράφος, ο άνθρωπος που θα γράψει τις σκέψεις του για ένα βιβλίο που διάβασε γίνεται ένας ερασιτέχνης κριτικός λογοτεχνίας. Με ό,τι μειονεκτήματα κι αν έχει αυτός ο ερασιτεχνισμός, λόγω της πιθανής έλλειψης παιδείας ή μιας ευρύτερης κατανόησης, θα αποτελεί πάντα τον πυρήνα της δύναμης του internet. Είναι αυτή η ερασιτεχνική πληροφορία που μπορεί αυτή τη στιγμή να σταθεί απέναντι στην επαγγελματική προπαγάνδα των συμβατικών ΜΜΕ. Φοβάμαι ότι όσο περισσότερο μπαίνει το κέρδος στην χρήση του internet, τόσο θα απομακρύνεται το μέσο από τον αρχικό του πυρήνα. Μ’αυτή τη σκέψη, παρμένη από τα χαμένα επεισόδια, βγαλμένη από τη χρονιά που αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούμαστε όλοι, ετοιμαζόμαστε για μια νέα χρονιά, που δεν θα τα παρακολουθούμε εμείς*** όλα, αλλά τουλάχιστον, δε θα τα παρακολουθούμε, μόνο.
===
*γιατί πως αλλιώς να περιγράψεις την εμφάνιση ως πλεονασματικών των ισολογισμών των ΟΤΑ για των οποίων το χρέος και τις σπατάλες έχει κουραστεί να ακούει χρόνια τώρα η Ελλάδα όλη.
**μας; ποιοι είμαστε μεις; και από πότε οι δισταγμοί είναι μόνο δικοί μας;
***να το πάλι το εμείς. ποιοι είμαστε εμείς; ένα ερώτημα περιμένει απάντηση.
καλή αναζήτηση!
Λείπει αυτό: http://jaquou.wordpress.com/2013/09/22/%CE%B8%CE%B1-%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CF%83%CF%89-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B8%CF%85%CF%81%CE%BF/
ό,τι καλύτερο γράφτηκε φέτος, κατ’εμέ.
αλλά τεσπά, δεν πειραζει, το πρόσθεσα εγω :Ρ
α, κι αυτό: http://silentcrossing.wordpress.com/2013/08/02/%cf%80%ce%ac%ce%bc%ce%b5-%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%81%cf%86%ce%b5-%ce%bc%ce%bf%cf%85/
κ τεσπα, παραποίηση ή αντιποίηση; 🙂
και το ένα και το άλλο, και αρκετά ακόμα λείπουν, απλά είναι υποκειμενική η συλλογή και περιορισμένη στα 13 κομμάτια..
μπορεί βέβαια να βγάλω κανένα συμπλήρωμα.
art two κ ετσ! 🙂
το κάνουμε και από κοινού αν θες!
α ναι αμε, πολυ καλη ιδεα 🙂